Terug naar Website Zeilen

Zeilen Kroatië 2006

Zeilen 2006. (200601)

2006 was een fijn wisselend zeiljaar, dat in het voorjaar moeizaam begon en later grandioos eindigde in september toen Chery en Eddy met ons meevoeren. Toen we eind mei van het jaar 2006 naar Kroatië reden hadden we al wat ervaring uit de vorige jaren, doch de cultuur en het “zaken doen” was ons nog vreemd voor ons. De aankomst eind mei was erg problematisch. Allereerst miste men bij aankomst onze sleutel van de Marisha, daarna wist men niet waar ons schip lag. Dat gaf ons een gevoel van wantrouwen. Uiteindelijk na veel gedoe vonden wij het schip in de charter haven van Kornati op een heel andere plek dan gemeld. Hoewel men ons in de winter periode  verschillende keren had gemaild dat het schip was verplaatst, lag het nog steeds in de charterhaven..... Na aankomst op ons schip bleek er op ons schip geslapen te zijn. Er lagen dekens en vuile lakens op de grond van het schip. Een dag later bleken er allerlei zaken verdwenen te zijn zoals pikhaak, reserve anker, peil kompas, etc. Allemaal “geleend en niet terug gebracht....”. Het duurde ongeveer een week alvorens alles weer aan boord was. Onze dingy bleek lek en onze BB-motor deed het niet. We kregen van Gordan een reserve dingy, maar die bleek ook lek en voor deze rubberboot was zelfs geen pomp aan boord! We merkten het pas toen we in een baai van Uglijan voor anker lagen en we met Dobbertje aan de kant wilden. Dat betekende weer opnieuw heel veel ergernis! De havenmeester of  “baaimeester” was erg behulpzaam en zorgde via de andere boten in de baai voor een pomp en repareerde het BB-motertje. We zijn in die periode vervolgens langs de oostkant van Uglijan gevaren en toen via Bozava, Veli Rat en de westkust van Dugi Otok naar Telascica gevaren. Het was een mooie tocht.

In Veli Rat had men de meerboeien intussen weggehaald en was men een jachthaven aan het leggen. Een vreemde volgorde. Er waren nog geen douches en geen andere voorzieningen, maar we moesten toch ruim 50 € betalen voor 1 nacht, omdat “de baas dat had gezegd`. Toen we daarna nog wat andere plekken hadden aangedaan was de zeiltocht groots. Bij terugkeer in Biograd bleek Gordan niet aanspreekbaar. We hadden met hem nog een appeltje te schillen m.b.t. de opbrengst van de charter uit 2004. We hebben diverse afspraken gemaakt, doch telkens kwam hij niet opdagen. Op het laatste moment toen we op het punt stonden naar Nederland te vertrekken kwam hij opeens wel opdagen. We hebben toen het e.e.a. op papier gezet met onze beiden handtekening er onder (!) dat hij het restant van het bedrag zou overmaken. Doch opnieuw gebeurde er niets, grrr...... Er zouden verder nog zaken worden geregeld voor de dingy en de BB-motor, bovendien zou de hij de ligplaats en de antifouling regelen. Maar ook ondanks deze duidelijke afspraken gebeurde er wéér niets! Met deze man kon je gewoon niets afspreken..... Zijn personeel was heel aardig en wel bereidwillig om iets voor ons te doen. Maar Gordan was wel vriendelijk, maar kwam zijn beloften niet na. Op het moment van vertrek had ik er al geen vertrouwen in, maar we hoopten dat het nu eens goed zou komen. Niet dus!!!!!

Toen we weer terug in de haven van Biograd lagen maakten we kennis met Maarten Brouwers met zijn twee pubers. Hij had een schip gehuurd en de giek tegen zijn hoofd gehad onderweg naar Biograd.

Tijdens een gezellig borreltje vroeg hij die avond of hij volgend jaar mijn schip 14 dagen zou kunnen gebruiken om ervaring met grotere schepen op te doen.

We waren eerst wat verbaasd en terughoudend bij dit verzoek, doch kwamen uiteindelijk overeen dat hij mijn schip in juli 2007 zou kunnen gebruiken voor een een “zacht prijsje” en om mijn onkosten te dekken. De rest zouden we thuis via telefoon en mail regelen. Daarna was het weer tijd om huiswaarts te gaan na alles schoon te hebben achtergelaten.

Het eiland Solta, erg mooi!!

Het eiland/stadje  Brac